Fotografie in IJsland

De voorbereidingen om op IJsland te fotograferen

De voorbereidingen begonnen al ver van tevoren. Op Black Friday kwam er een actie voorbij van Campeasy een bedrijf die campers verhuurd op IJsland. Ze hadden die dag een flinke korting actie wat mij de kans gaf om een busje te boeken. Het boeken zelf lukte niet direct goed door een eigen fout, maar het bedrijf had een geweldige service en de korting werd gewoon bewaard tot het moment dat ik wel kon boeken. Uiteindelijk met alle andere kortingen zoals het vroeg boeken, een bepaald aantal dagen en wat extra’s kwam ik uit op een prijs die voor IJslandse begrippen best goedkoop was. Vanaf daar kon ik kijken naar een vliegticket. Transavia vliegt regelmatig naar IJsland en met Transavia vlieg ik ook regelmatig naar andere bestemmingen, dus Transavia is het geworden. Daarna kon ik kijken naar de landschappen en een route plannen. Ik had al lang in mijn hoofd zitten welke locaties ik wilde bezoeken, maar het blijft toch de vraag of dat allemaal lukt gezien de grote afstanden en het wisselvallige weer. Via Google Earth heb ik meerdere pinpoints toegevoegd en ook al enkele campings erbij gezet. Zo kon ik op de dagen zelf kijken wat handig was om naartoe te gaan. Vlak voor vertrek heb ik mijn apparatuur nog even grondig schoongemaakt en kon de reis beginnen. Of toch niet?

De reis naar IJsland

Belangrijk: Uw vlucht met boekingsnummer …. is geannuleerd. Dat was de zin die ik zag toen ik op mijn mobiel keek toen ik nog voor een laatste opdracht aan het fotograferen was. De vlucht zou vrijdag om 6.30 uur in de ochtend vertrekken en deze mail kreeg ik woensdag einde van de middag. Vanwege een vliegtuigen tekort konden ze onze vlucht niet uitvoeren. Na lang bellen, stressen en regelen was er een nieuwe vlucht geboekt. Deze zou donderdag al gaan, een dag eerder dus. Ook konden we niet direct met Transavia vliegen, maar vlogen we eerst met SAS naar Oslo Noorwegen en vanaf daar naar IJsland met Icelandic Air. Die avond bestond dus uit koffers pakken en de laatste dingen regelen, want de volgende ochtend moesten we met de eerste trein naar Schiphol. Als je met de auto gaat kan je ook bij Schiphol parkeren bij een van deze bedrijven:

• Shuttleparkeren
• Q-park
• Parkos
• Greenparkingschiphol

Reykjavik

Halverwege de middag stonden mijn vriendin en ik op IJslandse bodem. Ik had een hotel geboekt in het centrum van Reykjavik en om daar te komen moesten we met de lokale bus. Deze stond goed verstopt en na wat vragen konden we eindelijk de bushalte vinden. Vanaf daar was het nog ongeveer een uur naar de hoofdstad van IJsland. Voor diegene die zelf ook met de bus willen: deze kan je vinden bij de incheck balies aan de andere kant van het vliegveld. De parkeerplaats over en in die straat zie je een bushokje staan. Na even opfrissen in het hotel liepen we naar het centrum van Reykjavik. Hier hebben we wat rondgelopen en iets gegeten. Leuk is om vooraf even te kijken naar traditionele restaurantjes. Na even gekeken te hebben bij de Hallgrimskirkje kerk en wat boodschapjes gedaan te hebben zaten we met een heerlijk traditioneel IJslands gerecht voor ons. Lamssoep geserveerd in brood. Het lijkt misschien wat ingewikkeld eten, soep in brood, maar het smaakte echt heerlijk!

De eerste dag met de camper op IJsland

De volgende ochtend stond de wekker al vroeg. Gelukkig hadden we twee uur tijdsverschil en daardoor voelde het alsof de wekker om half 8 stond in plaats van de IJslandse tijd van half 6. In het hotel was er een heerlijk ontbijt waar ik meteen voor twee van heb gegeten zodat ik de lunch kon overslaan. Vervolgens konden we weer op zoek naar de bus voor naar het vliegveld, want daar hadden we afgesproken met iemand van het verhuurbedrijf van de camper. Eenmaal op het vliegveld kon ik bellen met Campeasy, die haalden ons op vanaf het vliegveld om naar het bedrijventerrein te gaan. Hier kreeg ik een korte uitleg over wat ik vooral niet mocht doen en nadat ik moest vertellen hoe oud ik was kreeg ik de sleutels met een enigszins verbaasde blik. Met de Clever 4×4 busje kon de reis beginnen naar de prachtige landschappen. Na even boodschappen doen voor de komende dagen en een kopje koffie van 5 euro kwamen we in de buurt van de eerste locatie. (Na wat lezen en zelf uitproberen is de conclusie dat de bonus supermarkt het goedkoopste is) Een stuk voor de eerste locatie lag er ineens veel sneeuw langs de kant van de weg.

Met een donkere lucht op de achtergrond, de sneeuw die belicht werd door de zon en een eenzaam huisje aan de horizon kon ik het niet laten om langs de kant van de weg te stoppen op een rustig plekje. Daar heb ik de eerste foto’s van de reis gemaakt en ik was er al meteen enorm blij mee. De reis werd vervolgd en de eerste waterval was Seljalandsfoss. Een mooie waterval waar je ook deels achterlangs kan lopen. Door de spray en de wind kan je er behoorlijk nat worden, maar ik had daar weinig last van. Het viel mij ook wel mee hoeveel toeristen er waren, maar dat zal vast in de zomer anders zijn. Na de waterval veranderde het landschap en kwamen er meer bergen en rotsen toen we naar de volgende locatie reden. De parkeerplaats van Skógafoss was nog maar voor de helft gevuld, dus ook daar was het mooi rustig. Het busje had ik aan het begin van de parkeerplaats bij de rivier gezet en hier konden we later ook lekker eten en slapen.

Skógafoss was adembenemend mooi! Online zie je natuurlijk veel foto’s en krijg je al een bepaalde verwachting, maar wanneer je daar staat en de kracht van het water voelt is het helemaal genieten! Hier heb ik dan ook een behoorlijke tijd foto’s gemaakt en genoten van de kracht van de natuur. Het grappige is dat je veel mensen ziet komen en gaan als je langer op een locatie bent. Sommige mensen zijn minder dan 2 minuten bij de waterval om even een kiekje te maken. Ik kan mij niet voorstellen dat je dan echt kan genieten van een locatie als je er zo kort bent. Ik heb mij in ieder geval goed vermaakt en later zijn we met de trappen naast de waterval omhoog gelopen om te kijken bij de bovenliggende watervallen genaamd Hestavaðsfoss, Fosstorfufoss en Steinbogafoss. Mocht je meer tijd en zin hebben in een kleine wandeling dan raad ik je aan om hier ook even te kijken. De parkeerplaats van Skógafoss is ook meteen een camping met een wc-gebouw en een klein plekje om je afwas te doen. Tijdens ons bezoek daar was het enorm smerig, maar hopelijk als het hoogseizoen is wordt het er vaker schoongemaakt.

Ultieme vrijheid op IJsland!

Na een nachtje slecht slapen in de bus ging de wekker alweer vroeg. Het was koud geweest en het waaide enorm, maar het werd alweer licht buiten en als landschapsfotograaf wil ik de zonsopkomst niet missen. Het licht was die ochtend niet geweldig en op de weg naar Reynisfjara Beach had ik alweer de eerste foto’s gemaakt van de omliggende bergen. Eenmaal aangekomen bij het strand stonden er veel bordjes met hoe gevaarlijk de zee kan zijn met de zogenaamde sneakerwaves. Toen wij er waren gold er code oranje en dat betekent dat je niet in de grot mag die je vanaf het strand kan bereiken. Er kunnen daar namelijk onverwachtse hoge golven voorkomen die je verder in de zee kunnen sleuren. Een IJslander noemde het ook wel de Chinese take away. Wat betreft fotografie heb ik weinig van het strand gefotografeerd, een inham wat hogerop had stenen met prachtige vormen en structuren die ik wel op de foto heb gezet.

Het was fris buiten en na de laatste foto gemaakt te hebben had ik wel de behoefte om mijzelf op te warmen in het busje. Hier kon ik de planning maken voor de rest van de dag en even rustig ontbijten. Na wat zoeken en plannen leek mij het leuk om te kijken bij Reynisfjall uitzichtpunt. Vanaf hier kan je prachtige rotsformaties uit de zee zien komen en heb je een mooi uitzicht over de rest van de omgeving. Een stukje terug kon ik bij het kerkje een wandelpad omhoog ontdekken en vanaf daar dacht ik dat het een half uurtje lopen zou zijn. Het eerste stukje was redelijk steil, maar naarmate we hoger kwamen werd dat minder. Ik dacht dus dat het een half uurtje lopen was, maar al snel bleek dat het langer zou duren. Eenmaal boven bleek dat we nog een stukje naar beneden moesten lopen en vanaf daar kon ik de eerste foto maken. Een stukje verder was ook een klif die uitzicht gaf over de rotsen en de zee. Hier heb ik in alle rust kunnen fotograferen en was ik de enige fotograaf.

Geen nood om te haasten of half werk te doen. Ik kon rustig mijn filters instellen en zoeken naar een compositie. Na de terug wandeling zijn we weer verder gereden richting Laufskálavarða. Hier ben ik even gestopt om de besneeuwde bergtoppen te fotograferen en een kleine pauze te houden. De wc was hier overigens wel erg schoon in tegenstelling tot de dag ervoor. Ook kan je naast het gebouw je water bijvullen welke rechtstreeks van de gletsjer komt. Het rijden is hier trouwens ook prachtig! Het is enorm uitgestrekt, maar ieder stuk is weer uniek. Na nog een tijd rijden kwamen we aan bij de volgende locatie. Jökulsárlón Dit is een meer net achter het bekende Diamond Beach. Dit prachtige meer is gevuld met ijsschotsen van alle maten en soorten, komend van de Vatnajökull en is naast de grootste gletsjer in IJsland ook de grootste gletsjermassa in Europa! Vatnajökull beslaat 8% van het landoppervlak van IJsland en heeft een gemiddelde ijsdikte van 380 meter.

Op een aantal plekken heeft het zelfs een dikte van bijna een kilometer. Met deze getallen kan je je misschien nog geen goede voostelling maken van hoe groot het is, maar geloof mij het is gigantisch! Bij het meer heerste er rust. Er zat een koppeltje aan het water en er waren enkele zeehonden. In de verte sneeuwde het en het zonnetje brak nog even door. Dit zorgde ervoor dat mijn fotografie hart sneller begon te kloppen en al snel had ik mijn camera in mijn handen. De kleine ijsschotsen had ik op de voorgrond bij het fotograferen en de zeehonden vonden mij ook interessant. Ze kwamen telkens even kort met hun hoofd boven water om te kijken en als ik iets was verplaatst zwommen ze mee, een leuke ervaring! Na een tijdje kwam de zon lager te staan en was ik toch wel benieuwd naar het beroemde strand.

Nog geen 5 minuten verderop was er een grote parkeerplaats waar ik aan de rand van het strand kon parkeren. Het begon te hagelen dus ik besloot om de bui even af te wachten, terwijl ik ondertussen het eten ging koken. Toen het eten bijna klaar was brak de zon voor de laatste keer door en kon ik foto’s maken van de ijsschotsen die vanaf het meer waren meegevoerd de zee in en weer aangespoeld waren op het strand. Het was genieten en de golven waren iedere keer weer anders. Ook lag er enorm veel ijs! Ik hoorde later dat er lang niet altijd ijs ligt en zeker niet zoveel. Na het eten ben ik weer het strand op gegaan en door de donkere lucht kreeg ik een mooi contrast in mijn beeld. Hier heb ik nog lang gefotografeerd en daarna was de vraag waar we nu precies zouden gaan slapen. De volgende camping was 75 km rijden en het was al behoorlijk laat. Ondertussen zagen we meer mensen op de parkeerplaats staan met campers die bleven slapen dus besloten wij dat ook maar te doen. Wat een dag!

Fotograferen en rondreizen in IJsland

Het handige aan de camper is dat je ’s ochtends vroeg gewoon even uit je raam kan kijken om te zien of het er buiten een beetje mooi uitziet. Het licht was de volgende ochtend mooi zacht en dat was voor mij al reden genoeg om mij weer warm aan te kleden en de eerste zonnestralen op het ijs te fotograferen. Het was niet een magische zonsopkomst waar ik op gehoopt had, maar het was alsnog genieten! Na het fotograferen kon ik weer opwarmen in het busje en al snel waren we weer op weg naar de volgende locatie. Onderweg was de omgeving prachtig en na een klein stukje rijden kwamen we aan bij een mooie waterval langs de kant van de weg. Hier kon ik het niet laten om deze waterval te fotograferen en een stukje verderop liepen er zelfs rendieren! Na weer enkele uren gereden te hebben, kwamen we aan bij een dorpje waar we wat inkopen hebben gedaan.  

Ook hebben we daar een gratis kop koffie gedronken met de bonnen die we hadden gekregen van het verhuurbedrijf van het busje.  Ik moet zeggen dat de koffie die je daarmee krijgt niet mijn ding is haha. Voor een normale kop koffie betaal je trouwens ongeveer 5 euro op IJsland. Vanaf het dorpje was het nog maar een klein stukje rijden naar mijn eind locatie: Vestrahorn. Hier heb ik al jaren diverse foto’s van andere fotografen voorbij zien komen en nu kon ik er eindelijk zelf ook heen. Vanaf de hoofdweg is het een klein stukje rijden naar de parkeerplaats bij een café. Hier kon ik kaartjes kopen voor de slagboom en kreeg ik ook een bewijs dat we daar mochten kamperen. Omdat ik daar ook graag wou kamperen kregen we de kaartjes voor de slagboom er gratis bij en zo bespaarden we behoorlijk wat geld uit. Eenmaal door de slagboom kan je een aantal dingen doen: naar een oud Viking dorp die ze hebben gebruikt voor film opnames, naar het strand Stokksnes, naar een vuurtoren en mooie wandelingen maken. Omdat we daar al aan het einde van de ochtend waren konden we rustig aan doen en wat bijkomen van de afgelopen dagen voor zover dat kon. Lunch werd gemaakt en die kon ik vanuit het busje opeten met prachtig uitzicht vanaf één van de parkeerplaatsen.

Na een tijdje was ik toch wel nieuwsgierig en begonnen we de omgeving te verkennen. Eerst naar het Viking dorp en later een wandeling naar de vuurtoren. Ook kon ik zo al mooi composities zoeken voor tijdens zonsondergang en zonsopkomst. Na een klein middagdutje begon ik met eten koken en al snel begon het licht te veranderen. Gelukkig kwam er iets bewolking boven de berg waardoor een foto voor mij meteen al wat specialer wordt. Ik begon in de duinen met fotograferen en hier bleek het toch een behoorlijke uitdaging te zijn om een compositie te vinden waar ik tevreden mee was. De ene keer waren de duinen niet mooi in balans en de andere keer had ik een groot leeg vlak over. Even later was de zon al verder gezakt en liep ik naar een plekje dat ik die middag al had gezien. Een rotsformatie boven het strand met uitzicht over Vestrahorn. Hier heb ik ook nog prachtige foto’s kunnen maken. Nadat ik daar klaar was kon ik het toch niet laten om weer even te kijken bij de duinen hoe de zon daarop zou schijnen. Ook hier heb ik weer meerdere foto’s gemaakt en mijn dag kon niet meer stuk, wat een droom locatie om te mogen fotograferen!

Avontuur!

De volgende ochtend ging de wekker alweer vroeg en dit keer was het bewolkt. Ik besloot om even te blijven liggen, maar na een uurtje was ik toch wel nieuwsgierig hoe het licht op de bergen zou zijn. Nadat we de boel weer veilig hadden opgeborgen in het busje reed ik weer door de slagbomen. Het uitzicht was natuurlijk weer prachtig, maar voor fotografie had ik de vorige avond de mooiste foto’s al gemaakt. Ik kon dus rustig ontbijten en een planning maken van de dag. Omdat ik bijna al mijn hoofd locaties al had gehad was er wat tijd over en konden we ook nog wat extra dingen bekijken onderweg naar Háifoss. Na het ontbijt moesten we eerst even naar het dorpje terug om te tanken en daarna konden we weer voor een paar uur in de auto zitten en genieten van het prachtige landschap. Onderweg kwamen we weer rendieren tegen en na een tijd kwamen we aan bij de eerste stop voor die dag: fjaðrárgljúfur. Dit is een prachtige kloof en is ongeveer 100 meter hoog. Het landschap lijkt wel buitenaards en is daarom ook een populaire locatie voor toeristen. Ondanks dat we er niet in de zomer waren was de parkeerplaats helemaal gevuld en op de paden gezellig druk. Onderweg naar boven kom je al langs mooie uitzichtpunten en helemaal bovenaan heb ik mijn foto’s gemaakt. Gelukkig was het daar iets rustiger en kon ik zelfs mijn statief opzetten. Hierna zijn we weer verder gereden naar het dorpje Vík í Mýrdal. Hier was de volgende benzine stop en het was al rond lunchtijd dus het leek mij een goed idee om de beroemde hotdog eens te proeven. Na de kleine pauze vervolgde ik weer de weg verder naar het zuidwesten richting de beroemde waterval Sokafoss. Wat veel mensen vergeten is dat er naast de beroemde waterval ook nog een andere prachtige waterval te vinden is, namelijk Kvernufoss. Deze waterval ligt wat meer verborgen en na een klein stukje wandelen door een kloof zie je hem vanzelf. Ook achter deze waterval kan je weer langs lopen. Hier heb ik een tijdje foto’s gemaakt en genoten van de omgeving. Eenmaal weer op de parkeerplaats aangekomen moesten we een keuze maken. Of daarin de omgeving blijven en kamperen of doorrijden naar Háifoss Dit zou nog enkele uren duren, maar we zouden daar precies rond zonsondergang aankomen, zodat ik daar direct bij aankomst kon fotograferen. Dat bleek nog een behoorlijk avontuur te gaan worden… Het eerste stuk ging prima over de grote ringweg van IJsland, maar later moesten we ook over de F wegen. Via de tablet van de camper kon ik al zien dat sommige wegen waren afgesloten, maar met een kleine omweg zouden we er toch moeten kunnen komen. Alleen het laatste stukje had geen winterdienst, maar als ik zo naar de omgeving keek zou dat geen probleem moeten zijn en de weg was gewoon open voor publiek. Eenmaal bij het laatste stukje aangekomen was er toch behoorlijk wat sneeuw en ijs op de weg en de weg was op dat punt ook niet meer geasfalteerd. Er waren hoge sneeuwduinen en zelfs met het 4×4 busje was het glibberen en glijden. Zelfs zo, dat ik hem even later van de weg af heb gestuurd, op het gras, omdat daar iets minder sneeuw lag. Hier dacht ik bij mijzelf dat het niet verstandig was om verder te rijden. Vanaf daar was het nog zo’n 7 kilometer lopen naar het ravijn, dus dat was ook nog een optie. Ondertussen zagen we vanaf beneden een normale personen auto aankomen. De auto gleed alle kanten op en hobbelde behoorlijk op zijn weg naar boven. Na een tijdje was hij ook op het punt waar wij langs de kant van de weg stonden. Ik wees hem erop dat het gevaarlijk was om verder te rijden, omdat de kans dat hij vast kwam te zitten aardig groot was. Na even kort nadenken besloot hij (Mark) toch verder te rijden. Voor het geval dat als hij toch vast kwam te zitten had ik hem mijn visitekaartje meegegeven zodat hij kon bellen als hij hulp nodig zou hebben. Hij vervolgde zijn weg en ik ging ook weer enigszins verbaasd terug naar het busje. Even later zagen we hem stilstaan op een punt en we kregen het gevoel alsof hij ons probeerde te bellen, maar niet kon bereiken. Hij zou namelijk ook bellen als de weg wel goed begaanbaar was. Ondanks dat hij ons niet kon bereiken besloot ik toch ook verder te rijden en al snel reden we alweer bijna achter hem. Hij was aan het vliegen met zijn drone en tijdens het binnenhalen van zijn drone sprak ik hem weer. Ik zag dat er weer veel sneeuw en ijs op de weg lag en besloot hier definitief mijn poging om verder te rijden staken. Hij daarentegen wou weer verder rijden en bood ons een lift aan. Er was wel haast bij geboden want Mark is ook fotograaf en hij wilde ook de zonsondergang vastleggen op dat magische punt. We pakten snel wat spullen en schoven dat bij hem in de kofferbak. We hebben snel het busje aan de kant van de weg gezet en extra spullen meegenomen, voor het geval we toch terug moesten lopen naar het busje mocht zijn auto het niet halen. Eenmaal bij hem in de auto begon de auto te schuiven, stuiteren en glijden over de sneeuw. Al snel stuurde hij weer van de weg af over het graslandschap. Na een kleine 10 meter werd dat ook niet veel beter en stuurde hij weer richting de weg. BONK! Met zijn vooras van zijn linker voorwiel stond hij vast op een grote steen en deze leek geen kant meer op te gaan. Na wat vooruit en achteruit gasgeven bleken we daar vast te zitten. Ik begon met zoeken naar stenen om onder de banden te leggen voor extra grip en na nog een poging om los te komen zaten we nog steeds vast. We stapten weer uit en er moest iets nieuws bedacht worden. Door al het schuiven en gasgeven was er iets speling gekomen en toen ik het stuur naar een bepaalde richting draaide konden we langzaam de steen eronder vandaan halen. We konden weer verder… Maar tijdens het instappen vertelde ik hem nog maar een keer dat het zo echt gevaarlijk kon worden. Hij gaf niet op en ploeterde verder door de sneeuw naar boven. Op sommige stukken met een extra aanloop en kon het allemaal maar net. Een stuk verderop lag er weer wat minder sneeuw en was het alleen een onverharde weg met behoorlijke gaten erin. We kwamen aan op de parkeerplaats boven waar natuurlijk niemand stond. We hadden deze prachtige locatie helemaal voor ons alleen! Ik rende de auto uit want ik wist dat er geen tijd te verspillen was. De zon ging al bijna onder en ook Mark leek het verstandig om terug te gaan voordat het echt donker zou worden. Ik had een kleine 20 minuten de tijd om mijn foto’s te maken en ik heb er intens van genoten. Wat een uitzicht en wat een avontuur! De tijd vloog voorbij en voordat ik het wist waren we alweer aan het inpakken en op de terugweg naar de auto. Tijdens het rustige deel op de terugweg naar ons busje kwam ik erachter dat hij op huwelijksreis was en uit China kwam. Op de vraag of hij dit soort dingen ook vertelt tegen zijn vrouw was het antwoord dat hij soms wel delen overslaat haha. We kwamen weer aan op het besneeuwde deel en hij moest zich weer concentreren, maar ondanks dat kwamen we weer vast te zitten. Ik begon direct weer met het zoeken naar een oplossing en zag een mooie platte steen liggen. Deze plaatste ik vervolgens bij het wiel voor extra grip en hierdoor kwamen we weer los. Wat volgde waren enkele minuten van opperste concentratie om niet weer vast te komen zitten. We kwamen aan bij het busje en legde onze spullen er weer in. We spraken af om achter elkaar naar beneden te rijden voor als één van ons toch vast zou komen te zitten. Zo gezegd, zo gedaan en eenmaal op de vlakte beneden besloot ik toch om over de weg verder te rijden in plaats van over het graslandschap. Over de weg wist ik in ieder geval zeker dat er geen scherpe lavastenen de banden konden lekprikken. Ik heb nog nooit zo aan het stuur gedraaid en van de 4×4 heb ik het optimale benut om vooruit te komen. Een leuke, maar spannende ervaring! Ik had boven al met Mark afgesproken dat, als we eenmaal benden zijn, we even stil zouden staan voordat we ieders onze eigen weg zouden vervolgen. Toen wij aan kwamen rijden en stilstonden achter de auto van Mark zag ik iets hangen onder Mark zijn auto. Nadat ik hem erop wees zaten we op ons knieën te kijken naar een bodemplaat vol scheuren en gaten. Ik heb mijn zaklamp gepakt en toen ik daarmee onder de auto scheen bleek de schade echt enorm te zijn. Hoe dat verder is afgelopen weet ik nog niet, maar we hebben nu nog steeds contact via Instagram. We bedankten elkaar en hij ging weer op weg naar zijn hotel. Wij zijn nog eventjes met het busje blijven staan om te verwerken wat er nu eigenlijk allemaal de afgelopen uren gebeurd was. Het was inmiddels al laat op de avond en dus besloot ik om ook een klein stukje verder te rijden naar een parkeerplaats die ik eerder die dag had gezien. Hier konden we verder bijkomen en iets te eten maken.

Sightseeing in IJsland

De volgende ochtend werden we wakker op een niet heel erg fotogeniek plekje, maar na de lange dag van gisteren vond ik dat stiekem ook helemaal niet zo erg. De paar uur slaap die ik had gehad waren meer dan welkom. Omdat we op dat moment de belangrijkste locaties die ik wilde zien al bekeken hadden, hadden we tijd over voor andere bezienswaardigheden. Als eerste ben ik naar Gulfoss gereden, een andere prachtige waterval. Daar was het nog lekker rustig zo vroeg op de ochtend en hier kon ik dus ook in alle rust nog fotograferen. Een klein stukje verder waren de geisers waar het ook nog enorm rustig was. Enkel heb ik daar geen foto’s gemaakt, maar puur genoten van de kracht van de natuur. Daarna vervolgden we de reis door een prachtig natuurpark en zo kwamen we steeds meer richting het westen van het eiland. Daar hebben we nog een heel stuk rondgereden en onderweg kwamen we allerlei leuke watertjes tegen in het wederom prachtige landschap.

Een stuk verder zag ik twee boten die vroeger gediend hadden voor de walvisjacht en daar zijn we ook even gaan kijken. De geschiedenis op zo’n locatie kan je gewoon voelen. Heel bijzonder om dat te zien en zo een beeld te krijgen over het leven van vroeger. Daarna zijn we nog een stuk verder gereden, maar het weer werd steeds slechter, dus na een tijd zijn we weer omgekeerd en richting het zuiden van het eiland gereden. Dit natuurlijk wel met allemaal leuke tussendoorweggetjes. We kwamen weer door het natuurpark heen en ik had nog een andere locatie op mijn mobiel staan. Een warmwaterbron waar je ook in kan zwemmen. Het water was heerlijk warm en de toegang tot dit plekje was de prijs dubbel en dwars waard. Het was een natuurlijk bad met daarnaast een traditioneel huisje waar je net in kon staan om je om te kleden. Vanuit het bad liep het water over in een ander bad die net weer iets kouder was. Een plekje dat zo mooi was dat je niet denkt dat ze nog bestaan.

Het was dan ook al laat in de avond voordat we uit het water kwamen, om vervolgens naar het busje te rennen om ons op te warmen bij de kachel. Daarna moesten we nog ruim anderhalf uur rijden naar de camping bij de oceaan. De camping was gratis en alleen voor het douchen moesten we betalen. De rest was op vrijwillige bijdrage. Een perfecte uitvalsbasis mocht je dus van of naar het vliegveld reizen. Via deze naam kan je de camping in Google vinden: Strandakirkja Camping. Helaas heb ik de eigenaar niet gesproken, omdat ik zo laat aan kwam, maar overal lees je terug dat het een hele aardige boer moet zijn.

De laatste dag fotograferen in IJsland

De laatste dag begon met slecht weer. Vandaag moesten we het busje weer inleveren. Nadat het busje helemaal netjes was gemaakt en alles was zoals we het aantroffen toen we sleutel kregen konden we voor de laatste keer op pad. Ik had gezien dat we onderweg nog langs een strand zouden komen. De rit vanaf de camping naar het strand was wederom mooi en het laatste stukje naar het strand zelf was leuk om te rijden. Onverhard en enorm veel gaten en hobbels in de weg. Hier heb ik nog de ruige oceaan kunnen fotograferen. Helaas ging de tijd veel te snel en was het alweer tijd om echt richting Campeasy te rijden. Hier konden we het busje weer inleveren en na een controle was alles gelukkig goedgekeurd. Wat volgde was een reis terug naar Nederland met een voldaan gevoel.

Met de camper op IJsland reizen

Als je zelf IJsland wil zien en zoveel mogelijk uit je tijd wil halen en wil gaan fotograferen, dan raad ik je echt aan om een camper te huren. Wellicht ben je misschien wat achterdochtig over het feit waar je je geld heen stuurt en of alles wel goed gaat, maar bij Campeasy hebben ze alles keurig afgehandeld en het bedrijf is dus echt te vertrouwen. Ze hebben campers in grote en kleine maten dus voor iedereen is er wel iets betaalbaars te vinden. In de toekomst zal ik zelf ook zeker weer hier een busje gaan huren! 

Hieronder nog een gallerij met meer foto’s van IJsland

Klik op de foto om de gallerij te openen.

Wat voor apparatuur gebruik ik voor landschapsfotografie?