Fotograferen op Madeira
Begin van de zomer ben ik op vakantie naar Madeira geweest. Niet met de gedachtegang van veel fotograferen, maar echt even rust. Het voorjaar was namelijk nogal druk geweest en met een verhuizing erbij was het ook wel even nodig om rustig aan te doen. Toch was ik veel aan het fotograferen op Madeira… Het eiland is echt prachtig! Vooraf wist ik wel dat er een paar bekende plekken zijn voor landschapsfotografie, waar ik ook wel even naar toe wou om te zien of het wat is, maar dat het zo mooi was had ik niet verwacht.
Voordat ik in het vliegtuig stapte had ik eigenlijk ook niet echt onderzoek gedaan naar het eiland, op de locaties van die landschapsfotografie plekken na dan. Hoe anderen daar foto’s maken en wat de beste composities zijn heb ik losgelaten, wat heerlijk fotograferen was! Hierdoor kon ik helemaal opgaan in de omgeving en mijn eigen creativiteit loslaten. Gewoon fotograferen wat ik mooi vind en wat er op mijn pad komt.
Het Hawaï van Europa
Vanaf het vliegveld kon ik zo wegrijden met een Fiat500 cabrio, een perfecte auto voor het eiland. Hij was wel handgeschakeld en als je zelf op Madeira bent geweest weet je waarom handgeschakeld een ding is… De wegen daar zijn soms wat uitdagend op zijn zachtst gezegd haha. Een snelweg waar je soms in zijn 3 of 2 naar boven moet omdat je niet genoeg vaart eerder kon maken, een steile helling waarna je direct een rotonde hebt zodat je alleen de motorkap van de auto ziet, maar geen aankomend verkeer. Zo leer je wel echt de hellingproef!
De eerste dag begon met een rondje richting wat vissersplaatsjes en wat uitzichtpunten richting het noorden van het eiland. De kliffen zijn gigantisch hoog en het uitzicht is prachtig! Tijdens het rijden is het daar trouwens ook mooi. Ik snap wel dat mensen Madeira het Hawaï van Europa noemen. Langs de wegen zie je veel bloemen en het lijkt soms wel een regenwoud. Uiteindelijk kwamen we aan bij een plaats met natuurlijke zwembaden wat door de zee is gevormd. Heel natuurlijk leek het allemaal niet en het was ook behoorlijk toeristisch daar, maar na een korte pitstop in de supermarkt kon de weg vervolgd worden waarbij we onderweg langs een prachtig bos kwamen.
Fanal Forest
Fanal Forest is een plek waar je als landschapsfotograaf over kan dromen. Na een tip van Kailyn wist ik dat je niet vroeg je bed uit hoeft om daar foto’s te maken met mist, want overdag wordt het ook regelmatig bewolkt waardoor je genoeg mist kan krijgen in het bos. Hoe hoger we reden met de auto hoe spannender ik zag dat het zou worden. Wel of geen mist. De bewolking hing echt rond de top en met vlagen kwam het iets lager. De laatste paar honderd meter kwam ik ineens in de mist en wist ik dat het een feestje zou worden. Het was vrij nat boven en redelijk modderig, maar de camera was al snel uit de tas. In het begin kwam de mist in vlagen, maar later bleef het langer hangen. Bij het begin van het bos was het nog druk met andere toeristen maar een stukje verderop werd het al snel rustiger. Ik begon aan de randen en al snel had ik de eerste foto’s gemaakt. Wat een prachtig oud bos! Waar je in Nederland echt moet zoeken naar karakteristieke bomen heb je ze daar overal.
Ondanks dat het een prachtige locatie is kan het alsnog erg uitdagend zijn om foto’s te maken. Ik wil het liefst geen bomen die in elkaar overlopen, een mooie voorgrond en het licht op de juiste plek. Met wat mist heb je in ieder geval al rust in de achtergrond, maar de rest blijft echt even zoeken. Na een paar uur rondwandelen was het tijd om te gaan. Niet omdat ik weg wou, maar het werd al avond.
Op de terugweg stonden er ineens auto’s langs de kant van de weg. Wat bleek, achter ons kwamen de wolken over de berg zetten tijdens zonsondergang. Een prachtig gezicht!
Ponta de São Lourenço
De dagen erna stonden vooral in het teken van ontdekken en genieten. Het mooie van Madeira is dat je eigenlijk nooit echt een vaste route hoeft te plannen. Waar je ook heen rijdt, het landschap verandert constant. Het ene moment rijd je langs de ruige kust met kliffen die steil in zee verdwijnen. Het volgende moment slingert de weg door dichte bossen waar de zon door het bladerdak gefilterd wordt en de lucht zwaar is van de geur van eucalyptus.
Een van de routes bracht ons naar de oostkant van het eiland, richting Ponta de São Lourenço. Hier is het landschap droger, rotsiger, bijna woestijnachtig, maar nog steeds adembenemend mooi. De wandelroute daar was pittiger dan verwacht – vooral met de camera-uitrusting op de rug – maar elk uitzichtpunt maakte het meer dan waard. De rotsformaties en de grillige kustlijn zijn perfect voor fotografie. Het licht veranderde constant door de voorbijtrekkende wolken, waardoor dezelfde plek binnen enkele minuten een compleet andere sfeer kreeg. Het was soms wel wat uitdagend vanwege de harde wind, maar ik ben al met al enorm blij met de foto’s die ik daar kon maken!
Echte calamari
Wil je eens echte calamiri eten dan kan ik aanraden om naar Caniçal te gaan, geen rubberen ringen maar echte vis. Overigens ook een leuke plek om even te zwemmen waarbij je vrij gemakkelijk het water in kan komen. Het restaurantje waar ik was heet trouwens Restaurante Bar Amarelo.
Overigens mocht het een regenachtige dag zijn of bewolkt, vergeet dan niet dat het eiland een behoorlijke hoogte heeft, namelijk 1862 meter! Hierdoor kan je soms boven de wolken uitkomen waardoor je nog steeds kan genieten van het zonnetje en mooie uitzichten. Voor wie mij goed kent, weet dat als je wolken zegt je ook mist hebt. Dus jawel, ergens halverwege sprong ik weer uit de auto om verder te fotograferen.
Madeira is een eiland waar ik zeker nog een keer naar toe ga!
